"მშობ­ლე­ბი მე და ჩემს დას არა­ფერს გვაკ­ლებ­დ­ნენ, ზამ­თარ­ში - ბა­კუ­რი­ა­ნი, ზაფხუ­ლო­ბით - გაგ­რა... დე­და მას­წავ­ლე­ბე­ლი იყო, მა­მა - პარ­ტი­უ­ლი მუ­შა­კი, ამი­ტომ მან­ქა­ნა გვემ­სა­ხუ­რე­ბო­და. მა­მა ძა­ლი­ან ად­რე გარ­და­მეც­ვა­ლა, მე­რე დე­დაც... ჩე­მი და ამე­რი­კა­ში ცხოვ­რობს და სა­ბა­ლე­ტო სკო­ლა­ში კონ­ცერ­ტ­მა­ის­ტე­რად მუ­შა­ობს", - მომ­ღე­რა­ლი, რე­ჟი­სო­რი, მსა­ხი­ო­ბი და ამ­ჟა­მად, სპორ­ტის სა­სახ­ლის დი­რექ­ტო­რი - გიო ხუ­ციშ­ვი­ლი თა­ვი­სი ცხოვ­რე­ბის ეპი­ზო­დებს იხ­სე­ნებს.

სცე­ნას შე­მოვ­რ­ჩი
- ბავ­შ­ვო­ბა­ში ვცუ­რავ­დი, თხი­ლა­მუ­რებ­ზე ვი­დე­ქი, წყალ­ბურ­თ­ში სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ნაკ­რე­ბის წევ­რი ვი­ყა­ვი. გარ­და ამი­სა, ვმღე­რო­დი, მაგ­რამ სცე­ნა არ მი­ზი­დავ­და. მშობ­ლე­ბი სიმ­ღე­რას მა­ძა­ლებ­დ­ნენ. ბავ­შ­ვო­ბა­ში ზუ­კა­ზე მა­ღა­ლი ხმა მქონ­და. ჩე­მი და კარ­გად მღე­რო­და - ნა­ნა გე­ლო­ვა­ნი­სა და ხა­თუ­ნა ხუ­ციშ­ვი­ლის დუ­ე­ტი ცნო­ბი­ლი იყო. ერ­თხელ, ხე­ლოვ­ნე­ბის მუ­შაკ­თა სახ­ლ­ში მათ კონ­ცერტს ვეს­წ­რე­ბო­დი. 5 წლი­სა ვიქ­ნე­ბო­დი, პუტ­კუ­ნას მოკ­ლე შარ­ვა­ლი მეც­ვა და პირ­ველ რიგ­ში ვი­ჯე­ქი. ვი­ღა­ცამ წე­რი­ლი გად­მო­მა­წო­და, - კონ­ცერ­ტის წამ­ყ­ვანს გა­და­ე­ციო. სცე­ნა­ზე ავე­დი. თურ­მე, წე­რილ­ში ეწე­რა: "ეს ბავ­შ­ვი აუცი­ლებ­ლად ამ­ღე­რეთ". წამ­ყ­ვან­მა ხე­ლი მომ­კი­და. გავ­ჯი­უტ­დი, მაგ­რამ სცე­ნა­ზე მა­ინც დამ­ტო­ვეს. ვი­ნერ­ვი­უ­ლე, არ ვი­ცო­დი, რა მემ­ღე­რა. პა­ტა­რა­ო­ბი­დან სულ დი­დი კა­ცე­ბის სიმ­ღე­რებს ვას­რუ­ლებ­დი. ძა­ლი­ან სა­სა­ცი­ლო იყო 5 წლის ბავ­შ­ვის­გან "მე ვარ თა­მა­და ამ სუფ­რა­ზე" - ასე­თი და მსგავ­სი სიმ­ღე­რე­ბის მოს­მე­ნა.
მახ­სოვს, ჩვენს სახ­ლ­ში მუ­დამ ქე­ი­ფი იყო. ზოგ­ჯერ გა­მაღ­ვი­ძებ­დ­ნენ, მეც ავ­დ­გე­ბო­დი და სტუმ­რე­ბის წი­ნა­შე ვმღე­რო­დი. ალ­ბათ, 5-6 წლის ვი­ყა­ვი, რო­ცა მა­მა­ჩემ­თან ერ­თად, გია ყან­ჩე­ლი მო­ვი­და ღა­მის 2 სა­ათ­ზე და მთხო­ვეს, მემ­ღე­რა. ჩე­მი და უკ­რავ­და, მე კი ვმღე­რო­დი. დი­ლით, და­ახ­ლო­ე­ბით 11 სა­ათ­ზე, ბა­ტონ­მა გი­ამ გა­მო­მი­ა­რა და ხმის ჩამ­წერ სტუ­დია "მე­ლო­დი­ა­ში" წა­მიყ­ვა­ნა. მი­სი უზო­მოდ მად­ლო­ბე­ლი ვარ, რად­გან ჩე­მი ხმის პირ­ვე­ლი ჩა­ნა­წე­რი დარ­ჩა, რო­მელ­საც ძა­ლი­ან ვუფ­რ­თხილ­დე­ბი. მე­რე ბევ­რი ან­სამ­ბ­ლი მთხოვ­და, რომ მათ­თან მემ­ღე­რა, მაგ­რამ სცე­ნა­ზე დგო­მა არ მინ­დო­და. მა­მუ­კა ჩარ­კ­ვი­ა­ნის "ბრა­ლი­ა" სცე­ნა­ზე ჩე­მი ას­ვ­ლა. სტუ­დენ­ტო­ბის მე­რე, მე და მა­მუ­კა ჩარ­კ­ვი­ა­ნი, მის სიმ­ღე­რას ვმღე­რო­დით, Advertisement You must have Flash Player installed in order to see this player. ერ­თხელ სცე­ნა­ზეც ავე­დით და შე­მოვ­რ­ჩით.

კი­ნო...
- კი­ნო ყო­ველ­თ­ვის მიყ­ვარ­და. 4 თუ 5 წლი­სა გა­და­მი­ღეს შო­თა მა­ნა­გა­ძის ფილ­მ­ში "წუ­თი­სო­ფე­ლი", სა­დაც სო­ფი­კო ჭი­ა­უ­რე­ლი, ზუ­რა ყიფ­ში­ძე და სხვა ცნო­ბი­ლი მსა­ხი­ო­ბე­ბი თა­მა­შობ­დ­ნენ. იქ ერ­თი სცე­ნაა, სა­დაც სა­მი ბი­ჭი მღე­რის "ა­ლი­ლოს", თენ­გიზ არ­ჩ­ვა­ძის გმი­რი კი, რო­მე­ლიც ფილ­მ­ში თეთ­რ­გ­ვარ­დი­ე­ლი ოფი­ცე­რია, კან­ფე­ტებს გვი­რი­გებს. გა­და­ღე­ბე­ბი ბა­კუ­რი­ან­ში მიმ­დი­ნა­რე­ობ­და. მა­შინ პა­ტა­რა ვი­ყა­ვი, მაგ­რამ ეს ეპი­ზო­დი მეხ­სი­ე­რე­ბა­ში სა­მუ­და­მოდ ჩამ­რ­ჩა და ყო­ველ­თ­ვის მინ­დო­და, კი­ნო თა­ვად გა­და­მე­ღო. სკო­ლის დამ­თავ­რე­ბის შემ­დეგ, კი­ნო­სა­რე­ჟი­სო­რო ფა­კულ­ტე­ტის სტუ­დენ­ტი გავ­ხ­დი, დო­კუ­მენ­ტა­ლის­ტი­კას გავ­ყე­ვი. ჩემ­თან ერ­თად სწავ­ლობ­დ­ნენ: გო­დერ­ძი ჩო­ხე­ლი, ოთარ ლი­თა­ნიშ­ვი­ლი, ოთარ შა­მა­თა­ვა და სხვე­ბი. თე­ატ­რა­ლურ ინ­ს­ტი­ტუტ­ში უდი­დეს რე­ჟი­სო­რებს ვხე­დავ­დი: თენ­გიზ აბუ­ლა­ძეს, რე­ზო ჩხე­ი­ძეს... დო­კუ­მენ­ტუ­რი ფილ­მე­ბის სტუ­დი­ის სა­მონ­ტა­ჟო­ში ერ­თხელ, რე­ზო თა­ბუ­კაშ­ვი­ლი დამ­ხ­ვ­და. აი, ასეთ ხალ­ხ­თან მო­მი­წია ცხოვ­რე­ბამ და ურ­თი­ერ­თო­ბამ. შემ­დეგ გი­ორ­გი შენ­გე­ლა­ი­ამ გა­და­მი­ღო კო­მე­დი­ა­ში "სიყ­ვა­რუ­ლი ყვე­ლას უნ­და", მე­რე იყო ფილ­მი "ხა­რე­ბა და გო­გი­ა", სა­დაც ასე­ვე ცნო­ბი­ლი მსა­ხი­ო­ბე­ბი თა­მა­შობ­დ­ნენ. რად­გან სა­რე­ჟი­სო­რო ფა­კულ­ტეტ­ზე სამ­სა­ხი­ო­ბო ოს­ტა­ტო­ბა­საც გვას­წავ­ლიდ­ნენ, რა­ღაც უნა­რე­ბი უკ­ვე გა­მაჩ­ნ­და. პრაქ­ტი­კას მოს­კო­ვის კი­ნე­მა­ტოგ­რა­ფი­ის ინ­ს­ტი­ტუტ­ში გავ­დი­ო­დით. იქ უამ­რა­ვი ფილ­მი ვნა­ხეთ: ნი­კოლ­სო­ნის, რედ­ფორ­დის, ნი­უ­მე­ნი­სა და სხვე­ბის მო­ნა­წი­ლე­ო­ბით. ჩემ­თ­ვის ეს და­უ­ვიწყა­რი ემო­ცი­ე­ბი იყო. იგი­ვე ფილ­მე­ბი მოგ­ვი­ა­ნე­ბით თბი­ლის­ში, ვი­დე­ო­კა­სე­ტებ­ზე გაჩ­ნ­და. კი­ნო­ზე ოც­ნე­ბა ბო­ლომ­დე ვერ ავიხ­დი­ნე, რად­გან მხატ­ვ­რუ­ლი ფილ­მის გა­და­ღე­ბა მინ­დო­და. ამა­ზე ახ­ლაც ვფიქ­რობ... მაგ­რამ იმ დროს ყვე­ლა­ფე­რი და­ინ­გ­რა: ინ­ფ­რას­ტ­რუქ­ტუ­რა, სტუ­დი­ე­ბი... ამი­ტომ შე­ვიც­ვა­ლე პრო­ფე­სია და ეკო­ნო­მი­კურ ფა­კულ­ტეტ­ზე ჩა­ვა­ბა­რე...განაგრძეთ კითხვა